Świetlica dla Mieszkańców - Dom Spotkań

Dom Spotkań i siedziby Koła TSKN w Leśnicy. Budynek należy z pewnością do najstarszych w mieście. W trakcie swojej długoletniej historii zmieniał on wielokrotnie swoją funkcję i swoich właścicieli. Jego historia sięga pewnie samych początków naszego miasteczka czyli roku 1217. Wtedy to ustanowiono podwaliny pod dzisiejszą zabudowę: obok rynku usytuowano wówczas zamek i kościół zaś w sąsiedztwie kościoła - karczmę. Zamek należał zwyczajowo do wójta dziedzicznego a zarazem właściciela wolnego wójtostwa, który początkowo sprawował także władzę w mieście i sprowadzał osadników do miasta oraz wolnego wójtostwa.

W Leśnicy pod koniec XVI wieku wynikł ostry zatarg między panem miasta, Redernem, a wójtem dziedzicznym, Strzelą. Interweniowała komisja cesarska, która dokonała podziału opłat pobieranych przez Rederna i Strzelę od mieszkańców miasteczka. Z protokołu komisji cesarskiej, datowanego na 19.9.1591, możemy się m.in. dowiedzieć, że pan Strzela miał prawo rozebrać część zmurszałego muru miejskiego a uzyskany w ten sposób budulec przeznaczyć na budowę swojego domu. Jest wielce prawdopodobnie, że kamienie z dawnego muru miejskiego Leśnicy przetrwały do naszych czasów w murach dzisiejszego Domu Spotkań.

W kronice miejskiej znajduje się wzmianka, że według przekazu ustnego, stary zamek wybudowano około 1500 roku. W roku 1800 odnowiono więźbę dachową, dach gontowy i posadzkę kamienną. Zanotowano także, że mury fundamentowe mają 1,65 metra grubości.

W maju 1805 roku major von Schmidthals na Jaryszowie zaoferował miastu kupno zamku wraz z przyległym ogrodem i placem za 900 talarów i 5 talarów rocznego czynszu gruntowego. Jednocześnie oferował miastu swoją gorzelnię i jatkę rzeźniczą w dzierżawę wieczystą. W czerwcu 1805 roku magistrat i rada miejska w Leśnicy przyjęli jednogłośnie ofertę kupna zamku. Miastu potrzebny był w owym czasie budynek administracyjny. Dla właściciela wolnego wójtostwa Leśnica zamek stał się zbędny, jako że niedawno wybudowano dla niego w wolnym wójtostwie nowe mieszkanie. Już 22.10.1805 roku nadeszła od hrabiego Colona, ówczesnego właściciela Leśnicy, przebywającego w tym czasie we Wiedniu, zgoda na kupno starego zamku jak i na dzierżawę wieczystą gorzelni z browarem oraz jatki rzeźniczej należących do wolnego wójtostwa. Hrabia zaoferował także udzielenie na ten cel z kasy sierocej Strzelec Opolskich i Tworoga odpowiedniej pożyczki.

Ostatecznie umowę kupna sporządzono 13.2.1806 roku w Jaryszowie a podpisano 28.2.1806 roku w Leśnicy. Kopię tej umowy wraz z transkrypcją i tłumaczeniem na język polski można oglądać w bibliotece DFK w Domu Spotkań. Uzgodnioną cenę w wysokości 1000 talarów przekazano 16.6.1806 roku na zamku w Ujeździe ówczesnej właścicielce Wolnego Wójtostwa Leśnica hrabinie Leopoldynie von Schmidthals z domu von Czettritz.

W zamku znajdowała się naówczas sala posiedzeń, mieszkanie dla woźnego, areszt i jedno mieszkanie prywatne. Na plac zamkowy można było przenieść szopę na budy jarmarczne i starą remizę strażacką z sikawką.

Do czasu wybudowania budynku sądowego odbywały się w nim także posiedzenia sądu. Na parterze odbywał się wyszynk piwa i wódki a w sali posiedzeń - bale taneczne.

Od roku 18285 umieszczono w zamku klasę niższą szkoły elementarnej. W maju 1869 roku do pomieszczenia wyszynku na parterze wprowadziła się nowo utworzona trzecia klasa. Po przebudowie zamku w roku 1887 w roku następnym dołączyły pozostałe klasy.

W roku 1899 rozebrano szopę z budami jarmarcznymi i powiększono w ten sposób plac zamkowy a w maju mały ogród od strony południowej przeznaczono na szkółkę drzewną. W roku 1900 powstał nowy plac alertowy zaś w roku 1911 uruchomiono oświetlenie gazowe Pentair.

W maju 1921 roku, w trakcie trwania walk powstańczych wokół Góry św. Anny i Leśnicy, w budynku tym mieścił się sztab dowódczy.

W latach trzydziestych minionego stulecia w budynku mieściły się 4 klasy szkolne, mieszkanie woźnego i kawalerka dla nauczyciela.

Po wojnie w budynku nadal funkcjonowała szkoła podstawowa aż do roku 1962. Po oddaniu do użytku w roku 1962 nowej szkoły budynek wyremontowano i zaadaptowano na muzeum powstańcze będące oddziałem Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu.

W latach osiemdziesiątych minionego stulecia budynek pełnił funkcję gminnej biblioteki, a później również domu kultury. W latach dziewięćdziesiątych część pomieszczeń na parterze zajmuje Telekomunikacja Polska na centralę telefoniczną.

Od jesieni 2002 roku, kiedy to LOKiR (biblioteka i dom kultury) przeprowadził się do nowych pomieszczeń w Centrum Edukacji…. przy ul. Nad Wodą15 aż do 2006 roku w budynku mieściła się tylko centrala telefoniczna.

W roku 2006 przeprowadzono gruntowny remont budynku, odnowiono elewacje, zmodernizowano instalacje wewnętrzne. Miejscowe koło DFK zagospodarowało pomieszczenia budynku przeprowadzając się z dawnej siedziby. Na prace remontowo-budowlane samorząd leśnicki pozyskał dotację z Zarządu Wojewódzkiego TSKN. I tak powstał Dom Spotkań Mieszkańców otwarty dla wszystkich. Jego administratorem jest Leśnicki Ośrodek Kultury i Rekreacji.