Ciekawostki historyczne

    Leśnica, położona na południowo-wschodnim zboczu Góry Św. Anny, pod koniec roku 2004 liczyła 2 875 mieszkańców. Miasto, w którego herbie znajduje się złoty orzeł górnośląski na błękitnym tle, jest siedzibą władz gminy, obejmujących następujące wioski: Czarnocin, Dolną, Górę Św. Anny, Kadłubiec, Krasową, Lichynię, Łąki Kozielskie, Porębę, Raszową, Wysoką i Zalesie Ślaskie. Łączna powierzchni gminy wynosi 95 km kwadratowych. Na obszarze tym mieszka 8 626 osób.

Wymieniona w źródłach po raz pierwszy w 1217 r. jako osada targowa Lesnice od wyrazu las, leśny, a więc osada przyleśna). W tymże roku została też lokowana jako miasto na prawie flamandzkim. Leśnica kilkakrotnie zmieniała swoją przynależność polityczną. Od zarania swych dziejów należała do księstwa opolskiego, w ramach którego od 1327 r. podlegała zwierzchnictwu czeskiemu, w 1526 r. wraz z Koroną Czeską przeszła pod panowanie monarchii habsburskiej (Austria), a w 1742 r. została przyłączona do Prus.

Kto kocha swoje rodzinne strony musi znać ich przeszłość. To ma spełnić krótkie zestawienie historycznych faktów naszego górnośląskiego miasteczka Leśnica położonego u stóp Góry Św.. Anny. O nazwie miasta wspomniano po raz pierwszy w języku łacińskim w roku 1217 i oznacza miejsce w lesie – Leśnica. Rok 1217 – Leśnica otrzymuje niemieckie prawo rynkowe. Rok 1257 – Powstanie wspólnoty parafialnej w Leśnicy.

Pierwsza wzmianka o leśnickich studniach pochodzi z 1803 roku[1], kiedy to radca podatkowy Schlüter z Prudnika pyta  leśnicki Magistrat o wydajność studni należącej do miejskiego browaru, zwanego potocznie „Kaminica” lub „Arrenda”. Studnia ta mieściła się pomiędzy posesjami należącymi w 1836 roku do Jakuba Bimera i Fabiana Zurowskiego. Wszystko wskazuje na to, że chodzi o teren na którym dzisiaj mieści się budynek urzędu miejskiego i przylegająca doń ulica Strażacka. Po sprzedaży browaru w 1871 roku studnia przeszła na własność prywatną. Druga studnia miejska mieściła się na początku XIX w. przy areszcie miejskim.